Wojciech Hoffmann
Wzruszenie, emocje, wspomnienia, legendarne przeboje i owacje publiczności. Tak najkrócej można by podsumować sobotni Koncert Wspomnień – wydarzenie nietuzinkowe, długo oczekiwane przez wszystkich fanów Krzysztofa Klenczona i Czerwonych Gitar. Nie zawiedli artyści i goście, nie zawiodła publiczność. Ta uroczystość na pewno na długo pozostanie w pamięci i sercach wszystkich uczestników. Z wielką przyjemnością wzięłyśmy udział w tym wyjątkowym koncercie zorganizowanym na 30. rocznicę śmierci Krzysztofa Klenczona i jego 70. urodziny przypadające w przyszłym roku. Mamy nadzieję, że nasza szczegółowa relacja pozwoli wszystkim tym, którzy nie mogli wczoraj pojawić się w Warszawie, poczuć atmosferę tego wydarzenia. (Z góry przepraszamy za brak zdjęć z samego występu, poniżej prezentujemy jednak kilka sprzed koncertu)
(kliknijcie w zdjęcia, by je powiększyć)
Oczywiście zarówno na scenie, jak i na widowni nie zabrakło gości specjalnych szczególnie witanych przez zespół. Na koncert przybyli bowiem: żona Krzysztofa Klenczona – Alicja Klenczon-Corona, jego siostra – Hanna Klenczon, Karol Wargin – występujący niegdyś z Krzysztofem Klenczonem oraz Wiesław Wilczkowiak ze Stowarzyszenia Muzycznego “Christopher”. Wśród publiczności zasiedli też autorzy tekstów piosenek: Marek Gaszyński, Janusz Kondratowicz i Krzysztof Dzikowski. Niestety, na uroczystości nie mógł pojawić się Franciszek Walicki – ojciec polskiego rock’n’rolla. Przekazał on jednak przez osobę Jerzego Skrzypczyka serdeczne pozdrowienia dla wszystkich uczestników koncertu.
Powróćmy zatem do repertuaru. Po piosence “Szukam tamtej wiosny” Czerwone Gitary wykonały utwory “Nie licz dni”, “Moda i miłość”, “Wróćmy na jeziora” (zadedykowane żonie i siostrze muzyka), “Kwiaty we włosach”, “Taka jak ty” oraz “Rok z kapryśną dziewczyną”. Na następnym utworze na scenie pojawił się pierwszy gość muzyczny. Był nim, znany już fanom Czerwonych Gitar, artysta z Mołdawii – Dumitru Harea, grający na fletni Pana. (Przypominamy, że wystąpił on z Cz.G. podczas drugiego koncertu jubileuszowego – 13.11.2010r.) Wykonał on z zespołem piosenki “Gdy kiedyś znów zawołam cię” oraz “Jesień przez park”. Tę ostatnią muzycy, co zostało zaznaczone przez lidera grupy, wykonali w pełnej wersji, która zawsze z racji na swoją długość, była skracana. W wyniku tego utwór zawsze tracił puentę.
Niezwykle pięknym i wzruszającym momentem koncertu było wykonanie “Białego krzyża”. W czasie, gdy zespół wykonywał wstęp do piosenki na telebimie wyświetliło się zdjęcie Krzysztofa Klenczona, które po chwili “ożyło” i posłuchać mogliśmy pierwszej zwrotki w jego wykonaniu. W międzyczasie światło padło na gitarę ustawioną na podeście na scenie. Był to wyjątkowy instrument, przywieziony przez żonę i siostrę artysty, bowiem to właśnie na niej grał on w Stanach Zjednoczonych.
Druga część koncertu po 15-minutowej przerwie rozpoczęła się od nowego przeboju zespołu “Lecz tylko na chwilę” oraz “Sennego szeptu”. Niezwykle miłym akcentem było wręczenie muzykom Złotego DVD za nagranie z Koncertu Jubileuszowego w Sopocie w 2005r. przez Marka Staszewskiego ze Związku Producentów Audio-Video. Nagrodę dla śp. Henryka Zomerskiego odebrała obecna na uroczystości jego córka – Marzena Zomerska.
Dzięki uprzejmości naszych muzyków, prezentujemy Wam poniżej zdjęcia kilku nagród:
Kliknijcie w zdjęcia, by je powiększyć:
Na następnej piosence, którą było “Epitafium dla Krzyśka” pojawił się drugi gość, którym był lider grupy Turbo – Wojciech Hoffmann, grający w Czerwonych Gitarach w latach 1997-2000. Przed utworem opowiedział on o graniu w zespole jako o najpiękniejszej przygodzie życia. Zaznaczył też, że występując z Cz.G. zawsze czuł obecność Krzysztofa Klenczona. Muzycy przypomnieli też tego wieczora utwór “Strzemiennego”, którym artysta żegnał się ze swoimi przyjaciółmi. Następnie na scenę zaproszono kolejnych gości. Były nimi dziewczyny z grupy Meritum z powiatu leżajskiego. (Warto zaznaczyć, że wystąpiły one przed Czerwonymi Gitarami na koncercie w Nisku – 27.08.2011r.) Muzycy akompaniowali im do piosenek: “Tam gdzie woda i las”, “Hej, słowiki, słowiki” oraz “Seven days”. Na tej ostatniej na scenie pojawił się także Dumitru Harea. Na koncercie nie zabrakło też hitów znanych szerszej publiczności takich jak: “Licz do stu”, “10 w skali Beauforta”, “Nikt na świecie nie wie” czy “Matura”. Na zakończenie zespół wykonał utwór “Port” oraz raz jeszcze “Seven days”.
Publiczność zgromadzona w Sali Kongresowej podziękowała wszystkim artystom gromkimi oklaskami i zasłużonym “standing ovantion”.
Po koncercie muzycy spotkali się ze swoimi gośćmi za kulisami Sali Kongresowej. Był to czas na rozmowy, wspomnienia i podziękowania. Nie zabrakło też pamiątkowych zdjęć. Poniżej zamieszczamy kilka naszych fotek z tego spotkania:
(Kliknijcie w zdjęcia, by je powiększyć)
Serdecznie dziękujemy całemu naszemu zespołowi i zaproszonym gościom za tak znakomity koncert, podczas którego zostały przypomniane tak wspaniałe przeboje Krzysztofa Klenczona.
Dziękujemy ekipie akustyków, którzy jak zawsze dbali o doskonały odbiór techniczny koncertu.
Cieszymy się, że dzięki obecności na wczorajszej uroczystości miałyśmy okazję spotkać się i porozmawiać z wieloma wspaniałymi osobami. Szczególnie dziękujemy Panu Wiesławowi Wilczkowiakowi, Piotrowi Desce i Tomkowi Balikowskiemu (za nasze już trzecie spotkanie)
Podziękowania składamy też Agencji Artystycznej Kakit za podchwycenie pomysłu organizacji tak wspaniałej uroczystości.
Fot. Justyna i Monika
Prosimy nie kopiować i nie rozpowszechniać zdjęć bez zgody autorek
Drodzy Fani, dziś oddajemy Was w ręce Pana Andrzeja Milewskiego – fana Czerwonych Gitar – mieszkającego w Kanadzie, który przygotował dla Was fantastyczną niespodziankę! Zresztą sami przeczytajcie i zobaczcie:
“Witam serdecznie!
Moja znajomość z Czerwonymi Gitarami trwa już 46 lat. Poza estradą i kulisami, spotykałem się z Muzykami również na ulicy, w hotelu, na lotnisku, we własnym mieszkaniu – w Polsce, USA i Kanadzie. Oglądałem Ich podczas wielkich i kameralnych występów w latach 60. oraz we wszystkich kolejnych dekadach. Żałuję, że tak późno zacząłem utrwalać te spotkania na zdjęciach, i to nie wszystkie. Kiedy w roku 2005 wybierałem fotografie do książki Nie spoczniemy, przy tworzeniu której współpracowałem, uświadomiłem sobie że to wydawnictwo nie dotrze do wielu zainteresowanych pisanymi i obrazkowymi dziejami Grupy. Gdy Panie: Justyna i Monika przedstawiły swoją superinicjatywę – za taką uważam Blog – pomyślałem, iż to fantastyczny pomysł na żywą, pisaną na bieżąco historię Zespołu. Autorki udowodniły, że to nie “słomiany zapał”. Blog prezentuje się świetnie, rozwija. Powstanie Galerii Fanów skłoniło mnie, by właśnie tam przekazać wybór zdjęć wykonanych w okresie 1990-2010. Fanów zapraszam do obejrzenia zrobionych przeze mnie fotografii oraz innych ciekawostek, które z różnych powodów są mi bliskie. Z czasem pojawią sie następne…”
Andrzej Milewski – Mississauga koło Toronto, sierpień ‘2011
Z racji, że zdjęć jest kilkadziesiąt, galerię Pana Andrzeja Milewskiego umieściłyśmy na naszym blogowym koncie na Picasie i znajdziecie ją pod poniższym linkiem:
Od lewej: ś.p. Henryk Zomerski i Jerzy Kosela, Rok 2002, Nowy Jork.
Fot. Andrzej Milewski
Prosimy nie kopiować i nie rozpowszechniać zdjęć bez zgody autora.
Dziś prezentujemy Wam znakomitą grafikę Czerwonych Gitar wykonaną przez Macieja Busia – artystę w Krakowa (Art Studio Buś) z okazji 40-lecia zespołu. Portret przedstawiający wszystkich 15 muzyków, którzy grają w zespole lub grali we wcześniejszych latach, był fantastyczną niespodzianką dla jubilatów od fanów z Kanady.
To, że grafika ta zawędrowała na łamy naszego bloga zawdzięczamy dwóm wspaniałym osobom. Pierwsza z nich to oczywiście sam autor – Pan Maciej Buś – który wyraził zgodę na publikację ostatecznej wersji dzieła na naszej stronie.
Druga osoba to Pan Andrzej Milewski – wieloletni fan Czerwonych Gitar mieszkający w Kanadzie, od którego otrzymałyśmy to dzieło. Obu Panom raz jeszcze pięknie dziękujemy, a Was, Drodzy Fani, zapraszamy do obejrzenia grafiki:
Prawa autorskie: Maciej Buś – Art Studio Buś
Prosimy nie kopiować i nie rozpowszechniać grafiki bez zgody autora.
Jednocześnie informujemy, że na tym wcale nie koniec fotograficznych niespodzianek przyszykowanych dla Czytelników naszego bloga:)
Równie pozytywnie na temat jubileuszowego koncertu Czerwonych Gitar wypowiada się, obecny na występie, były członek zespołu: Wojciech Hoffmann. (Obecnie jest gitarzystą grupy Turbo) Muzyk w jednym ze swoich wywiadów opowiada, że był bardzo wzruszony, sala wypełniona była po brzegi. Stwierdził też, że trudno wskazać drugiego polskiego artystę, którego koncert, przyciągnąłby takie tłumy. Swoją grę w Czerwonych Gitarach również wspomina wspaniale. W zespole grał na miejscu swojego idola – Krzysztofa Klenczona, którego obecność, jak mówi, czuł cały czas. Zapis tej rozmowy znajdziecie na stronie:
http://www.rockmetal.pl/wywiady/turbo-wojtek.hoffmann.10.html?strona=8
“Sto lat, sto lat niech żyją, żyją nam..” śpiewała w sobotni wieczór publiczność w Sali Kongresowej.
W tym wyjątkowym dniu nie zabrakło niespodzianek, powodów do radości, ale także i do wzruszeń, bo to przecież mija już 45 lat, odkąd powstały nasze Czerwone Gitary. Choć jest to już prawie półwiecze to zespół nadal jest w doskonałej formie, wciąż ma wiernych fanów, ich piosenki zna kilka pokoleń, a na koncerty przybywają tłumy. Dowodem na to wszystko jest właśnie wczorajszy Koncert Jubileuszowy. Dlatego cieszymy się, że udało nam się uczestniczyć w tym pięknym występie grupy.
Pierwsi fani zaczęli gromadzić się przed Pałacem Kultury i Nauki już przed godz. 17:00:
(aby powiększyć zdjęcia, kliknijcie w fotki)
Po otwarciu drzwi, gdy dochodziła 18:00, Sala Kongresowa zaczęła wypełniać się ludźmi. Na scenie tymczasem trwały ostatnie prace techniczne. Akustycy: Marek, Miłosz oraz Piotr mieli tego dnia ręce pełne roboty, ale jak zawsze Panowie okazali się niezawodni. Podobnie Ania, która na szczęście nie sama, dzielnie uwijała się przy, otoczonym przez fanów, stoisku z płytami.
(aby powiększyć zdjęcia, kliknijcie w fotki)
Występ rozpoczął się od przywitania wszystkich przez Jerzego Skrzypczyka, który podziękował publiczności za tak liczne przybycie. Sala Kongresowa była bowiem wypełniona po brzegi. Następnie obejrzeliśmy krótką prezentację obrazującą początki Cz.G. Po czym Pan Jurek przedstawiał kolejno muzyków: Arkadiusza Wiśniewskiego, Mieczysława Wądołowskiego, Marka Kisielińskiego, Henryka Zomerskiego i Jerzego Koselę. Panowie zaprezentowali się w pięknych, nowych strojach: białych garniturach i czerwonych koszulkach. Występ zaczął się tradycyjnie od “Czterech pór roku”, później zaśpiewaliśmy “Pluszowe niedźwiadki” i “Historię jednej znajomości”. Po nich przyszedł czas na trochę zmieniony blok piosenek. Pojawił się w nim mianowicie fragment wspaniałego utworu: “Wschód słońca w stadninie koni”. “Trzecia miłość – żagle”, “Płoną góry, płoną lasy” i “Kwiaty we włosach” były kolejnymi piosenkami, które niosły się po Sali Kongresowej. Pan Jurek przedstawił też gości specjalnych: Alicję Klenczon – żonę Krzysztofa Klenczona i Jego siostrę, Hannę Klenczon. Obu Paniom zostały zadedykowane dwie piosenki tego wspaniałego kompozytora: “Biały krzyż” oraz “Gdy kiedyś znów zawołam Cię”. Na tej ostatniej wraz z zespołem zagrał również Edward Simoni – urodzony w Polsce, najsłynniejszy artysta w Niemczech grający na fletni pana, którego Czerwone Gitary spotkały podczas trasy koncertowej za naszą zachodnią granicą. Wspólnie wykonali też instrumentalną wersję “Na dach świata” (“Auf der Dach dieser Welt”). Na występ przybyli słynni autorzy tekstów – Panowie: Krzysztof Dzikowski, Marek Gaszyński i Janusz Kondratowicz. Wśród gości nie zabrakło również Wojciecha Hoffmanna i Dominika Konrada Kuty – dawnych muzyków Czerwonych Gitar.
Druga część występu, która odbyła się kilkunastominutowej przerwie, rozpoczęła się od lirycznego utworu “Coś na do widzenia”, podczas której Marek zaprezentował swoją wyśmienitą grę na keyboardzie. Następnie nadszedł czas na jeszcze jedną piosenkę z nowej płyty zespołu: “Senny szept”. W obu tych piosenkach naszej szóstce towarzyszył młody zdolny muzyk – syn Pana Mietka: Marcin Wądołowski. Tego dnia na Panów czekało miłe, zaskakujące wydarzenie: album “Czerwone Gitary. OK” otrzymał status złotej płyty. Zespół po raz pierwszy zaśpiewał też w całości piękną, premierową piosenkę “Lecz tylko na chwilę”, do której muzykę napisał Marek, a tekst – Arek. Podczas koncertu nie zabrakło oczywiście takich hitów jak: “Już nie jestem tym chłopcem”, “Powiedz stary gdzieś Ty był”, “Nie spoczniemy”, “Licz do stu”, “Takie ładne oczy” czy “Nie zadzieraj nosa”. Niespodzianką był też drugi blok piosenek, tym razem złożony z przebojów z imionami pań: “Anny Marii”, “Anny M.”, “W moich myślach, Consuelo”, “Byle co” oraz “Uwierz mi, Lili”.
Niestety nieuchronnie zbliżał się koniec koncertu. Na scenę wjechał okazały tort urodzinowy, publiczność wstała z miejsc, śpiewając “Sto lat!”. Na bis zespół wykonał: “Wezmę Cię ze sobą”, “Niebo z moich stron” i “Maturę”. Muzycy jeszcze raz podziękowali widowni za liczne przybycie i zaprosili na kolejny występ 13 listopada br.
Z pewnością Czerwone Gitary mogą być dumne z tak pięknego występu. Ogromnie cieszymy się, że mogłyśmy świętować wraz z zespołem ten ważny jubileusz. Uczestnictwo w nim było dla nas niesamowitą przyjemnością. Bardzo dziękujemy za wszystko muzykom, ekipie oraz wszystkim innym osobom, które również przyczyniły się do tego, że wczorajszy wieczór był dla nas taki wyjątkowy.
Na samym występie niestety nie można było fotografować, więc tym razem nie mamy dla Was przygotowanej fotorelacji z koncertu, ale mamy nadzieję, że spodoba Wam się nasza relacja:)